Według statystyk około 1,6% europejczyków regularnie używa narkotyków. Pacjenci uzależnieni od narkotyków potrzebują pomocy nie tylko dlatego, że ciągłe zażywanie narkotyków szkodzi ich zdrowiu fizycznemu i psychicznemu. Cierpią na tym relacje z krewnymi i przyjaciółmi, pojawiają się problemy w pracy, a krańcowym efektem zażywania narkotyków jest społeczna degeneracja i śmierć osoby uzależnionej. Jednak całkowite pozbycie się nałogu zajmie dużo czasu i wysiłku.
Świadomość problemuPozbycie się narkomanii to długi proces, który obejmuje nie tylko odstawienie narkotyków. Skuteczność podjętych działań w dużej mierze zależeć będzie od jakości pomocy psychologicznej i adaptacji społecznej narkomana, który musi odbudować relacje ze społeczeństwem. Według światowych statystyk 20-30% narkomanów jest w pełni wyleczonych i nie jest to tak niska liczba, biorąc pod uwagę wszystkie zagrożenia. Narkomania jest chorobą którą w pewnym sensie objawia się delikatną psychikę, słabą wolę, a najmniejszy stres może doprowadzić do załamania. Dlatego muszą całkowicie zmienić styl życia, aby pozbyć się głodu narkotykowego i zacząć kontrolować swoje pragnienia. Najważniejszym elementem leczenia jest odwyk.
Usługi w zakresie leczenia odwykowego świadczone są przez państwowe ośrodki leczenia odwykowego. W placówkach prywatnych prowadzona jest diagnostyka narkomanii, rehabilitacja lecznicza narkomanów oraz profilaktyka. W klinikach państwowych narkomanów można leczyć bezpłatnie, ale w tym przypadku obowiązkowa jest rejestracja w przychodni, co pociąga za sobą szereg czasowych ograniczeń. Dlatego szybszym i skuteczniejszym rozwiązaniem jest skorzystanie z prywatnych ośrodków leczenia uzależnień.
Przede wszystkim warto zrozumieć, że perswazje czy groźby nie będą miały pozytywnego wpływu na osobę niesamodzielną jaką jest narkoman, a jedynie mogą komplikować sytuację. Najlepszym wyjściem z tej trudnej sytuacji jest tzw. Interwencja psychologiczna. Tylko specjalnie przeszkolona osoba może przekonać uzależnionego do podjęcia kroków w celu zmiany stylu życia. Krewni ze swojej strony mogą podejmować jedynie działania mające na celu utrzymanie motywacji pacjenta, nie powinni oni rozwiązywać za niego wszystkich problemów.
Należy zauważyć, że podczas „odstawienia” lub ostrego zatrucia, uzależniony może wymagać pilnej pomocy lekarskiej. Procedury medyczne mające na celu złagodzenie zatrucia lekami obejmują oczyszczanie dróg oddechowych, łagodzenie obrzęku płuc, płukanie żołądka i oczyszczające lewatywy. Po przybyciu do szpitala przeprowadza się wymuszoną diurezę, alkalizację osocza przez częściowe podanie świeżo przygotowanego 4% roztworu wodorowęglanu sodu i dializę otrzewnową. Aby zapobiec powikłaniom infekcyjnym, można stosować antybiotyki, a wprowadzenie witamin C i B1 jest wskazane w celu przyspieszenia metabolizmu.
Usunięcie „odstawienia” może przeprowadzić lekarze w domu lub w szpitalu, gdzie stosuje się terapię lekową: pigułki, zastrzyki, zakraplacze. Z reguły kurs trwa kilka dni i obejmuje przyjmowanie leków przeciwbólowych, nasennych, przeciwhistaminowych i hepatotropowych, a także witamin. Dla każdej grupy substancji psychoaktywnych przewidziano określone schematy terapii, biorąc pod uwagę rozwój możliwych powikłań. Celem terapii jest normalizacja funkcjonowania narządów wewnętrznych (przede wszystkim wątroby), poprawa stanu psychicznego, zmniejszenie głodu narkotykowego. Równolegle z metodami lekowymi stosuje się metody psychoterapeutyczne.
Na tym etapie potrzebny jest zestaw środków, aby znormalizować funkcje mózgu i stan umysłu pacjenta. Stosowane są następujące metody:
• Psychofarmakoterapia. Leki są przepisywane w celu łagodzenia i zapobiegania depresji i innym zaburzeniom emocjonalnym.
• Terapia sprzętowa. Eliminuje patologiczną asymetrię w pracy prawej i lewej półkuli mózgu. Aktywacja pracy lewej półkuli potęguje funkcje samokontroli, dyscypliny, procesów wolicjonalnych, racjonalnego myślenia.
• Psychoterapia za pomocą sprawdzonych metod, takich jak terapia poznawczo-behawioralna, jest ważnym elementem terapii odwykowej i pozwala pacjentowi na reorientację w kierunku zdrowego stylu życia, zmianę zachowania, myśli i emocji oraz odbudowę relacji z rodziną.
Po tym etapie następuje rehabilitacja i profilaktyka. Celem tego etapu jest powrót pacjenta do normalnego trybu życia z przywróconymi zdolnościami społecznymi i adaptacyjnymi. Obejmuje fizjoterapię, konsultacje psychologa. Okres rehabilitacji najlepiej przeprowadzić w specjalistycznej placówce medycznej, w której prowadzone są niezbędne zabiegi, zapewniona jest zbilansowana dieta oraz zaplanowany jest czas wolny pacjentów. Pomocne są indywidualne i grupowe zajęcia fitness i jogi. Rehabilitacja może zająć kilka miesięcy.